Page 17 - allpage_compressed
P. 17
- ประจำเดือน มกราคม ถึง มีนาคม 2564 -
19. เสียงของความรูสึก
เสียงเกิดจากการสั่นสะเทือนของวัตถุทั้งมีชีวิตและไมมีชีวิต
แปลงเปนคลื่นสะทอนสูระบบการรับเสียงของมนุษยหรือเครื่อง
รับสัญญาณ มนุษยรูจักการใชเสียงในการสื่อสารเปนเวลา
หลายพันปกอนที่จะมีภาษาพูด โดยใชเสียงจากการรองขอ
วิงวอน หรือตะโกน เพื่อสื่อสารแสดงออกถึงความรูสึก เชน
ดีใจ เสียใจ อันตราย สนุกสนาน ตลอดจนการเคารพ ออน
วอนตอสรรพสิ่ง การใชเสียงในรูลักษณะนี้เกิดขึ้นสืบตอ
กันมาเปนเวลานาน กอนมนุษยจึงเริ่มเรียนรูที่จะสื่อสารผาน
ภาพวาด และภาษาพูดในเวลาตอมา เพื่อสื่อสารบอกกลาว
เรื่องราว ความตองการตาง ๆ แตก็ยังผสมกันออกมาในรูป
ลักษณะของน้ำเสียงภายในการสื่อสาร ดังนั้น เสียงจึงเปนรูป
แบบหนึ่งที่มีความสำคัญตออารมณความรูสึกนึกคิดของมนุษยเปนอยางมากโดยมนุษยเรารับรูสิ่งเหลานี้ผานการฟง
“การฟง” หรือ “การไดยิน” คือ รูปแบบการรับรูที่เรียบงาย สามารถสื่อสารและเขาถึงการรับรู สะทอนถึงความรูสึกไดอยางรวดเร็ว
เมื่อเทียบกับการรับรูในรูปแบบอื่น ๆ ไมวาจะเปนการอานหรือการเขียน ดวยการฟงเกิดขึ้นไดทั่วทุกขณะจิต ดวยความตั้งใจ หรือไมตั้งใจจะมี
ผลตอความรูสึกนึกคิดของมนุษยโดยตรง เสียงและการฟงจึงเปนสวนหนึ่งของอารมณและความรูสึกพื้นฐาน เกิดขึ้นในระบบการรับรูและ
แสดงออกเปนสัญญาณความรูสึกแบบอัตโนมัติตอผูที่ไดรับสัญญาณเสียงนั้น ๆ ไมวาจะตั้งตัวหรือไมตั้งตัวก็ตาม อนุภาพของเสียงจึงเปนสิ่ง
ที่มีความจำเปนที่จะตองทำความเขาใจเพื่อใหเขาใจถึงอารมณตาง ๆ ที่เกิดในชั่วขณะ หรือสาเหตุของอารมณที่มนุษยเรายังไมเขาใจ หรือไม
ทันสังเกตตนเอง
เสียงที่กอใหเกิดความรูสึกแบงออกเปน 2 กลุมใหญ
1) เสียงที่เกิดจากประสบการณ คือ เสียงที่เกิดขึ้นจากสภาพแวดลอม หรือเสียงที่มนุษยสรางขึ้นที่ผลตออารมณความรูสึกของผูฟง
โดยจะสรางเงื่อนไขของความรูสึกจากความทรงจำหรือประสบการณที่ผูฟงเคยประสบพบเจอกับตนเองกระทั่งมีความรูสึกตอบสนองขึ้นเอง
อยางฉับพลันจากเสียงที่เกิดขึ้น เชน ไดยินเสียงฟาผาจะรูสึกตกใจ เสียงไกขันจะรูสึกวาใกลถึงเวลาเชาแลว ไดยินเสียฝนตกพรำเบา ๆ จะรูสึก
ผอน ไดยินเสียงรถพยาบาลจะรูสึกวิตกกังวล ไดยินเสียงหวอเตือนภัยจะรูสึกถึงอันตรายภัยธรรมชาติ เราเรียนรูสิ่งเหลานี้จากเสียงที่เกิด
จากประสบการณ ขอปฏิบัติทางสังคม หรือขอตกลงแตละสังคม อันเปนเสียงที่สื่อสารกับความรูสึกไดอยางตรงไปตรงมา
2) เสียงที่เกิดจากการรับรูโดยตรง คือ เสียงที่เกิดจากการรับรูโดยตรงจากการไดยินและมีผลตออารมณความรูสึก บางกรณีที่
สามารถรับรูและควบคุมได และบางกรณีไมสามารถรับรูและควบคุมได เสียงในกลุมที่เกิดจากการรับรูโดยตรงนั้นมีผลตออารมณความรูสึก
กรณีที่สามารถรับรูและควบคุมไดจะแยกตามความชอบจำเพาะของแตละบุคคล เชน การใชนำเสียงในการพูดคุย การอยู
ในที่ที่มีเสียงดัง การฟงเพลงที่ชื่นชอบ เสียงของทะเล เสียงของภูเขาตนไม เสียงของธารน้ำไหล น้ำเสียงของพระ เทศน สิ่งเหลานี้สามารถ
รับรูไดโดยตรงในกรณีที่สามารถรับรูและควบคุมไดวาเลือกที่จะใชเวลากับสิ่งเหลานั้นนานเพียงใด
กรณีไมสามารถรับรูและควบคุมได เกิดขึ้นไดจากเสียงที่ผูฟงไมไดเปนผูเลือกที่จะรับสาร เกิดเปนอารมณความรูสึกขึ้นจาก
การฟงถึงแมวาเหตุการณจะไมเกี่ยวของกับผูฟงก็ตาม เชน เสียงโทรศัพทที่ตังขึ้นในโรงภาพยนตร เสียงรถกระบะเปดเพลงดังสนั่นกลางสี่แยก
เสียงขางบานมีปากเสียงกันยามดึก เสียงทอรถมอเตอรไซคในทองถนน เสียงกระแทกประตูของคอนโดหองถัดไป เสียงประกาศของรถขาย
กับขาวยามเชา หรือกระทั่งเสียงตามสาขาของชุมชนที่อาศัยอยู สิ่งเหลานี้สามารถสรางอารมณความรูสึกกับผูไดยินเปนอยางมาก ดังนั้น
พลังงานของเสียงที่เกิดขึ้นนั้นลวนแลวแตมีผลตออารมณและความรูสึกของมนุษยเสมอเพียงแตจะเกิดขึ้นแบบฉับพลันหรือจะควบแนนและ
แสดงผลออกมาภายหลัง ดังนั้นการรับรูพลังงานของเสียงและการควบคุมอารมณความรูสึกจะตองมีความเขาใจแหลงที่มาของความรูสึก
นั้น ๆ เสียกอน
page-15 [ จุลสารออนไลน คณะครุศาสตร มหาวิทยาลัยนครพนม ]